Nieustanny rozwój potrzeb badawczych zwiększył zapotrzebowanie na szybkie i precyzyjne metody analityczne, które umożliwiają trafne oznaczenie nawet niewielkich (śladowych) ilości domieszek znajdujących się w materiałach o wysokim stopniu czystości, w tym np. uran czy grafit, stosowane na szeroką skalę w energetyce jądrowej, nie mogą mieć więcej niż 5-10-5% boru, a także materiały półprzewodnikowe (monokrystaliczny german, krzem), które muszą cechować się czystością na poziomie 99.99999%, w związku z tym łączna ilość zanieczyszczeń nie może być wyższa niż 1*10-5%. Podobne założenia dotyczą dziedziny medycyny, gdzie w celach badawczych i diagnostycznych oznacza się śladowe zawartości pierwiastków w roztworach takich jak: krew, mocz, surowica, skrawki tkanek.
Analizy przeprowadzane w dziedzinie galwanotechniki mają ogromne znaczenie w wielu obszarach życia, między innymi przemysłu, medycyny czy weterynarii. Wykorzystywane w tym celu metody analityczne można podzielić na dwie podstawowe grupy takie jak: atomowa spektrometria absorpcyjna oraz absorpcyjna spektrometria atomowa, które znajdują odmienne zastosowanie – obie są jednak niezwykle potrzebne.
